میکروآلبومینوری وضعیتی است که از طریق آزمایش ادرار تشخیص داده می شود و در برخی موارد می تواند نشانه بیماری کلیوی باشد. میکروآلبومینوری به سادگی نشان می دهد که مقدار کمی پروتئین به نام آلبومین به طور غیرطبیعی در ادرار شما وجود دارد. این بیماری از آلبومینوریای شدید کمتر است ، اما این نشانه ای از بیماری قابل توجه کلیه است.
میکروآلبومینوریا نشان می دهد که کلیه های شما بهینه عمل نمی کنند ، و همچنین یک عامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی است. تصور می شود که در ایالات متحده آمریکا تقریباً بین 6 تا 10 درصد از افراد را تحت تأثیر قرار دهد.
میکروآلبومینوری ایجاد می کند
خیلیول / نوشا اشجایی
علائم
معمولاً میکروآلبومینوری هیچ علامتی ایجاد نمی کند. با این وجود ، این یکی از اولین روشهای تشخیص بیماری کلیوی است. ممکن است آسیب کلیه قبل از اینکه فرد علائمی را متوجه نشود ، قابل توجه باشد (و به آسانی برعکس نشود). این بخشی از آن است که چرا برای افراد در معرض خطر بیماری کلیوی مهم است که آزمایش را به طور مکرر انجام دهند تا در صورت وم درمان شروع شود.
اگر عملکرد کلیه بدتر شود ، می تواند باعث ایجاد علائمی مانند تورم دست ، پا و صورت شود.
علل
کلیه چگونه کار می کند
برای درک میکروآلبومینوری و دلیل اهمیت آن ، درک کمی در مورد عملکرد کلیه های شما مفید است . کلیه های شما برای فیلتر کردن خون شما کار می کنند و موادی را برای از بین بردن بدن از طریق ادرار از بین می برند. می توانید تصور کنید که بخشی از کلیه های شما مانند یک غربال خوب عمل می کند. به طور معمول ، مولکول های کوچک می توانند از غربال (و از طریق ادرار) عبور کنند ، اما مولکول های بزرگتر نمی توانند.
در یک کلیه سالم ، پروتئین ها نباید در آزمایش ادرار قابل تشخیص باشند. دلیل این است که مولکول های پروتئین برای عبور از "غربال" خیلی بزرگ هستند. اگرچه کلیه ها آسیب می بینند ، برخی مولکول های پروتئین از طریق "غربال" کلیه عبور می کنند و در ادرار ختم می شوند. این وضعیتی به نام پروتئینوری است. هنگامی که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی پروتئین را در ادرار پیدا می کنند ، این علامت آسیب کلیه است. میکروآلبومینوری فقط نوعی پروتئینوری را توصیف می کند .
آلبومین چیست؟
آلبومین پروتئین کوچکی است که به مقدار زیادی در جریان خون شما یافت می شود. این کارکردهای مختلفی دارد ، از جمله آنها کمک می کند تا مایعات در رگ های خونی شما ذخیره شود و مواد خاصی از طریق خون انتقال یابد.
از آنجا که آلبومین یک پروتئین کوچک و همچنین یک پروتئین معمولی است ، یک آزمایشگاه خوب برای بیماری کلیوی ایجاد می کند. به عبارت دیگر ، آلبومین یکی از اولین پروتئین هایی است که در صورت آسیب دیدن کلیه ها می تواند در ادرار تشخیص دهد. به همین دلیل است که حتی قبل از شروع علائم بیماری کلیوی ، به دنبال آن بگردید.
"میکرو" در "میکروآلبومینوری" به این واقعیت اشاره دارد که فقط مقدار کمی آلبومین در ادرار وجود دارد. اگر آسیب کلیه بدتر شود ، ممکن است مقدار آلبومین ادرار افزایش یابد. در این مرحله ، به جای آن می توان آلبومینوریا یا ماکروالوبومینوریا نامید. به عبارت دیگر ، میکروآلبومینوری نشان دهنده بیماری شدیدتر از آلبومینوری است.
چه عواملی باعث میکروآلبومینوریا می شوند؟
میکروآلبومینوری در اثر آسیب کلیه ایجاد می شود. برخی از شرایط پزشکی که می تواند منجر به آسیب کلیه شود عبارتند از:
فشار خون بالا
دیابت نوع I و II
چاقی و سندرم متابولیک
بیماریهای کلیوی ارثی کلیه
در ایالات متحده ، دیابت عامل شماره یک میکروآلبومینوری است.
تشخیص
میکروآلبومینوریایی بر اساس آزمایشات آزمایشگاهی ادرار که ممکن است همراه با معاینه پزشکی استاندارد انجام شود ، تشخیص داده می شود. معمولاً برای آمادگی در آزمون نیازی به انجام کار خاصی ندارید.
نسخه های مختلف تست وجود دارد که قابل استفاده است. در برخی ، شاید شما نیاز به جمع آوری ادرار خود در طی یک دوره 24 ساعته داشته باشید. به طور معمول ، از شما خواسته می شود که نمونه ادرار را در مطب پزشک خود تهیه کنید. ممکن است آنها بتوانند نمونه شما را در مطب آزمایش کنند یا نمونه ممکن است برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال شود.
آزمایش ادرار آلبومین اغلب با آزمایش ادرار دیگری انجام می شود ، به نام تست ادرار کراتینین. این نمونه می تواند به تکنسین های آزمایشگاه کمک کند مقدار آلبومین موجود در ادرار را بیش از 24 ساعت تخمین بزنند ، حتی اگر ادرار خود را در تمام این مدت جمع نکرده باشید.
مهم است که آزمایش آلبومین ادرار را با آزمایش خون آلبومین اشتباه نکنید . نتایج حاصل از آزمایش آلبومین خون نسبت به تست آلبومین ادرار اطلاعات مختلفی در مورد مشکلات بالقوه سلامتی ارائه می دهد.
سطوح غیر طبیعی آلبومین ادرار
از نظر فنی ، میکروآلبومینوری به عنوان دفع ادرار آلبومین بین 30 تا 300 میلی گرم آلبومین در روز تعریف می شود. همچنین ممکن است بین 20 تا 200 میکروگرم در دقیقه تعریف شود.
مقادیر کمتر از آن از لحاظ فنی میکروآلبومینوری نیست. مقادیر بالاتر از آن را می توان به سادگی "آلبومینوریا" یا بعضی اوقات "ماکروآلبومینوری" یا "پروتئینوری" نامید.
چه کسی به آزمایش ادرار برای تشخیص میکروآلبومینوری نیاز دارد؟
میکروآلبومینوری اغلب اولین علامت قابل تشخیص بیماری اولیه کلیه است. افرادی که در معرض بیماری کلیوی هستند ممکن است نیاز به آزمایش منظم ادرار برای میکروآلبومینوری داشته باشند. این ممکن است در مورد فشار خون بالا ، دیابت نوع 1 یا 2 ، بیماری قلبی ، چاقی یا سندرم متابولیک ، سایر شرایط پزشکی که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد (مانند لوپوس) و / یا سابقه خانوادگی کلیه وجود داشته باشد ممکن است برای شما صدق کند. مرض.
همچنین اگر می دانید که بیماری کلیوی دارید ، ممکن است نیاز به آزمایش برای میکروآلبومینوری داشته باشید.
این می تواند به پزشکان کمک کند تا وضعیت شما را تحت نظر بگیرند و ببینند که چگونه به درمان پاسخ می دهد.
نتایج گمراه کننده
توجه به این نکته مهم است که یک نتیجه آزمایش پزشکی واحد که نشان دهنده میکروآلبومینوری است ، وماً به معنای ایجاد مشکل در کلیه ها نیست. پزشکان معمولاً قبل از تشخیص رسمی میکروآلبومینوری به عنوان یک بیماری پزشکی ، باید چند آزمایش ادرار مختلف را نشان دهند که میکروآلبومینوری را نشان می دهد.
دلیل آن این است که برخی عوامل می توانند مقدار آلبومین موجود در ادرار را بطور موقت افزایش دهند. این موارد ممکن است شامل کمبود آب ، تب ، صدمات کوچک ناشی از التهاب ، ورزش شدید اخیر ، عفونت مجاری ادراری ، داروهای خاص ، و یا افزایش سدیم و پروتئین در رژیم غذایی شما باشد.
مانند همیشه ، پزشک شما سعی خواهد کرد که نتایج آزمایشگاهی را با سایر اطلاعات پزشکی شما تفسیر کند تا تصویری کلی از سلامتی شما به دست آورد.
رفتار
درمان های مختلفی برای پرداختن به میکروآلبومینوری وجود دارد. بهترین روشهای درمانی ممکن است به دلایل اساسی ، سایر شرایط پزشکی و سایر عوامل مانند سن و جنس شما بستگی داشته باشد.
مداخلات سبک زندگی
مداخلات سبک زندگی بخش مهمی از درمان است. اینها ممکن است شامل تغییر رژیم غذایی (مانند کاهش قند و مواد غذایی حاوی کربوهیدراتهای ساده) و همچنین کاهش نمک و افزایش ورزش باشد.
بسیاری از افراد این کار را با یک متخصص تغذیه ثبت شده مفید می دانند که می تواند در مورد بهترین راه برای طراحی وعده های غذایی شما راهنمایی کند و در صورت وم باعث کاهش وزن شود.
داروها
درمان ممکن است شامل داروهایی مانند:
مهار کننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین ( مهار کننده های ACE) مانند لیسینوپریل)
مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II (ARB هایی مانند لوزارتان)
سایر داروهای فشار خون
در صورت وم داروهای دیابت (مانند متفورمین)
به طور کلی ، اگر شرایط پزشکی دارید که ممکن است عملکرد کلیه شما را بدتر کند (مانند دیابت) ، بهتر است افراد تحت کنترل بهتر باشند.
اهداف درمانی
اهداف درمانی به وضعیت خاص شما بستگی دارد. در بعضی موارد ، پس از درمان ، دیگر ممکن است علائم میکروآلبومینوری را نشان ندهید. این نشانه خوبی است که شما برای جلوگیری از آسیب کلیه در طولانی مدت کمک می کنید.
در موارد دیگر ، هدف ممکن است جلوگیری از بدتر شدن میکروآلبومینوری باشد. کلیه شما ممکن است در حال حاضر مقداری خسارت دیده باشد که قابل درمان نیست. اما برای جلوگیری از بدتر شدن میکروآلبومینوری شما با تیم درمانی خود مهم است. انجام اقدامات درمانی در حال حاضر ممکن است به شما کمک کند از بیماری شدید کلیوی دوری کنید که بعداً به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارد.
میکروآلبومینوری و بیماریهای قلبی عروقی
میکروآلبومینوری همچنین یک عامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی است که در برخی افراد ممکن است منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی شود. تصور نمی شود خود میکروآلبومینوری مستقیماً آن مشکلات را ایجاد کند: این فقط یک شاخص است.
همه افراد مبتلا به میکروآلبومینوری این مسائل را ندارند ، اما خطر شما را تا حدودی افزایش می دهد. با این حال ، برخی از درمان های کاهش آلبومینوری نیز ممکن است به کاهش این خطر کمک کند. این یک دلیل خوب دیگر برای بررسی کلیه سلامتی شما با پزشک است تا ببینید چگونه می توانید از نظر پیشگیری عمل کنید.
کلمه ای از خیلیول
اگرچه معمولاً هیچ علامتی از میکروآلبومینوری مشاهده نمی شود ، اما بازبینی جدی به ویژه قبل از اینکه آسیب های کلیوی شدید شود ، هنوز هم جدی است. به یاد داشته باشید ، مداخله اولیه مهم است. پرداختن به دلایل اصلی میکروآلبومینوری همچنین ممکن است به شما در کاهش خطر بروز حوادث جدی قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته کمک کند. با تیم بهداشتی خود همکاری نزدیک داشته باشید تا بهترین راه های محافظت از کلیه ها و سلامت کلی شما را بیابید.
تیم پزشکی شما باید آماده پاسخگویی به تمام سوالات شما در مورد معنی میکروآلبومینوری برای شما باشد. هر مورد متفاوت است. اگر نتیجه آزمایش میکروآلبومینوری از آزمایش ادرار دریافت کردید ، به نتیجه نرسید. در مورد نتایج خود با پزشک خود صحبت کنید و هر دو می توانید بهترین مراحل بعدی را برای شما تعیین کنید.